Wat blijft er over als er niets meer is?
De nature quest, wat een ervaring! Van vrijdag 9 oktober tot en met zondag 11 oktober 2020 heb ik in het bos geleefd. Alleen met een hangmat, tarp, slaapzak, warme- en regenkleding. Het idee achter de nature quest, georganiseerd door 365 Dagen Succesvol, is te achterhalen wat er overblijft als er niets meer is. Geen luxe, geen sociale contacten, geen eten en geen afleiding. Een week voorafgaand aan de quest bouw je het eten langzaam af tot een laatste appel op de ochtend van je vertrek. En die smaakt heerlijk kan ik je vertellen.
Mijn plek in het bos vinden.
Met een rugzak vol spullen, een tas met flessen water en een wandeling van zo’n 20 minuten in het bos ging ik samen met mijn buddy het pad af om een plekje te zoeken. Een buddy is iemand die ook deelneemt aan het programma. Je zoekt een plekje buiten zicht en gehoor van elkaar, maar weet elkaar in nood te vinden. Ik vond een plekje tussen twee eikenbomen en heb daar mijn kamp opgebouwd. Het is de bedoeling om drie dagen binnen de drie meter van je kamp te blijven. Mijn plek was behoorlijk dicht begroeid, waardoor een natuurlijke cirkel van bomen maakte dat ik geen afzetting voor die drie meter hoefde te maken. Nadat mijn tarp en hangmat hing en ik ging zitten stond ik een aantal keer gelijk weer op om nog iets aan te passen. Onnodig, want het hing goed en creëerde alleen maar onrust. Toen realiseerde ik me dat ik dit ook in mijn leven doe. Zonde van mijn tijd!
De spiegels die ik kreeg voorgehouden.
Zo kreeg ik door de natuur nog een aantal mooie spiegels voor gehouden. De moeite die ik had bij takjes van bomen en struiken die afbraken tijdens de wandeling, maakte mijn voorzichtigheid zichtbaar. Toen ik weer vast zat met mijn haar in de wirwar aan takken en struiken vroeg ik mezelf af wat ik in zo’n dichtbegroeid bos deed. Ik houd van ver kunnen kijken, van de zee en van een groen graslandschap. Ineens zag ik: ‘dit ben ik zelf’. Zo onnodig complex weet ik het vaak voor mezelf te maken. Ik heb toen de zijkant van mijn tarp aan takken gehangen, waardoor ik een prachtige open ruimte kreeg. Dat voelde goed!
Een onbeschrijfelijk mooie omgeving.
Het was een weekend met veel regen en de laatste dag had ik het ook best koud, maar de ervaring om in het bos alles mee te maken is eigenlijk onbeschrijfelijk. De laaghangende mist voor de zon ondergaat, de donkere nachten, het ochtendlicht, de zon die door de bomen schijnt, het tikken van de regen op je tarp, de nieuwsgierige vogels en nog zoveel meer.
Verhelderende gedachten.
Doordat je niets te doen hebt ga je eigenlijk als vanzelf mee met de natuur. Er ontstaat een rust en vertrouwen. Je word je ook heel bewust van het mooie dat er al is. Dat geeft een warm en dankbaar gevoel. Er komen ook vanzelf gedachten langs die verhelderend zijn. En in mijn geval ook veel gedachten over eten. Het hielp niet echt dat ik mijn schoenen in een plastic tas bewaarde waar bananen op stonden afgebeeld. Ik ben namelijk een groot liefhebber van bananen. Gelukkig heb ik geen hongergevoel gehad, terwijl daar wel het meest tegen op zag.
Blij om weer naar huis te gaan.
En dan is daar het moment dat je door de begeleiding wordt opgehaald. Na een kopje soep en het delen van ervaringen met net zo’n trotse buddy ga je weer naar huis. Thuis vertelde ik vol enthousiasme mijn verhaal, waarbij mijn vriend me onderbrak en me vroeg één zin nog eens te herhalen: ‘ik kan zoveel meer dan ik denk.’
Mocht je meer willen weten over mijn ervaring van de nature quest neem gerust contact met me op.
